Post-Bjalistoke

Salutojn el Bjalistoko kaj ankaŭ el Krakovo kaj aliaj lokoj en Pollando!

Mi iom post iom klopodas reveni al normala vivo. Unu el la nenormalaĵoj por mi, dum la pasintaj tri semajnoj, estis tio, ke mi tenadis sufiĉan distancon al ĉiaj komputiloj. En Bjalistoko, unu fojon, mi estis tentata eniri la ĉambron de la kongresa gazetara servo, kie eblis uzi komputilon, atingi interreton, legi alvenintajn retpoŝtaĵojn ktp. Sed je la lasta momento mi tamen haltis, ekpaŝis malantaŭen kaj sufiĉe rapide forkuris. Se oni decidis abstini, oni ja abstinu!

Nepo parolas, avo kontentas.
Sinjoro Louis-Christophe Zaleski-Zamenhof alparolas la publikon de la solena inaŭguro. La avo aspektas atente aŭskultanta kaj mienas aprobe sur ekrano en la granda tendo, kiu servis la kongreson dum la plej amasaj programeroj.


Strangaj novaĵoj cirkulas pri la UK

Reveninte, mi nur singarde iomete gustumis diversajn retnovaĵojn: kion aliaj skribis pri la kongreso ktp. Hodiaŭ mi finfine malfermis mian retpoŝtujon kaj vidis lavangon da mesaĝoj enflui. La plejparto fontas el diversaj retpoŝtaj listoj, kaj tiujn mi metas rekte en dosierujon nomitan "por iam poste legi" (la nomo estas siaspeca pia deziro).

Kun miro mi legis, ke en Bjalistoko okazis malagrablaĵoj dum la kongreso. Pri tiuj sufiĉe amplekse raportis ekz. Libera Folio kaj iuj kongresanoj, ekz. Toeko. 

Mi rimarkis nenion tian dum la kongreso, kaj la impresoj pri la urbo kaj la kongreso estis tre pozitivaj. Pri la kongreso amplekse raportos la retaj kaj paperaj medioj. Eble sufiĉas, ke mi nur prikomentu la vandalaĵojn. Mi faras tion citante el Zamenhof, ĉar ni ja festis Zamenhofon tie:

Malsaĝuloj kreskas mem, sen plugo kaj sem’.

Kaj ili kreskas ĉie. Mi mem estis tute kontenta pri la kongreso kaj dankas la polajn organizantojn.

Ĉio en ordo! Barbara Pietrzak certe povas fieri pri la bone organizita kongreso en sia hejmlando. Sirkka Mattlin (dekstre) kaj mi konfirmas: absolute malaĉe! – Fotis Marjo.

Odo al ĝojo. La Podlaĥia Sinfonia Orkestro, kun ĥoro kaj kantosolistoj, finas sian koncerton per la finalo de la 9-a sinfonio de Ludwig van Beethoven. Sur urba placo, en dolĉe varma Bjalistoka vespero la publiko urbana kaj kongresana aŭskultas majestan kantadon en Esperanto.  – Aŭskultu pecon el la finalo ĉi tie

“Leviĝanta Bjalistoko”

Bjalistoko provizis nin per kongresaj sakoj kun la slogano "Leviĝanta Bjalistoko". La urbo aspektis plaĉa, orda, pura, amika. Kiel esperantistoj ni kompreneble notis, ke la urbo ankaŭ respektas sian grandan filon Z. Mi iris al la urbo sen precipaj antaŭjuĝoj, ĉar mi apenaŭ ion ajn legis aŭ aŭdis aŭ sciis pri la nuna Bjalistoko. Mi ja legis pri la urbo en la 19-a jarcento, sed tio jam estas preskaŭ prahistoriaj aferoj. Tamen, kun scivolo mi rigardis la nunan Bjalistokon, kaj la simpla konstato estas: alloga urbo.

Bjalistokon, sendube, indas reviziti. En la regiono estas ankaŭ multaj rimarkindaj trezoroj de la Eŭropa naturo.

Akvo ŝprucas intermite el fontanoj en la parko Planty, kun daŭre ŝanĝiĝantaj akvokolonoj. En la sama parko, malantaŭ la fontanejo, koncertis Jomo ekde krepusko ĝis lunluma nokto. 


Elekti vojon 

Mi antaŭvidas, ke estonte pli kaj pli multaj aŭtantaj finnoj elektos la vojon Via Baltica (La Balta Vojo, alinome E67, de Helsinki al Prago, tra Estonujo, Latvujo, Litovujo kaj Pollando), kiam ili ferie aŭ alicele vojaĝos al Mez-Europo. Tio kondukos ilin ankaŭ al Bjalistoko, kie indas halti. Ankoraŭ nun la kutima vojo iras tra Svedujo.

Ĝis antaŭ ne longe estis kelkaj problemaj alternativoj rilate vojkonstruadon sur tiu linio en Pollando. Precipe temis pri tio, kiel ĝi trairu aŭ preteriru iujn valorajn naturprotektejojn (la malsekejoj de la rivero Rospuda, apud Augustów, proksime al la Litova landlimo). Tamen, se mi ĝuste komprenis, la registaro de Tusk ĉi-jare oficiale nuligis la planojn rekte travoji la vundiĝeman areon.

Do, kial ne aŭti de la norda al la meza Eŭropo tra la Baltaj landoj kaj voje de Bjalistoko? Aŭ fakte, kial ne foje celi ĝuste Bjalistokon? Antaŭ ne longe mi stiris mian aŭton preskaŭ egale longan distancon norden, ene de Finnlando. La vojo E67 oficiale komenciĝas (aŭ finiĝas) en Helsinki, sed ĝis nun mi neniam vidis tiuteman vojmontrilon ĉi tie, eble pro tio, ke la unua parto de la vojo ne estas surtera, sed konsistas el ŝipvojaĝo al Tallinn. 

En Pollando eblas elekti diversajn vojojn, se oni celas al Varsovio aŭ pluen, sed ŝajnas al mi, ke la oficiala vojlinio de Via Baltica iras nun tra Bjalistoko kaj ne tra Łomża.

Petolemo floras eĉ en kongresejo.

* * *

Bildojn pri la UK mi metis kaj eble poste aldonados en la albumon “UK Bjalistoko 2009”. Tie legeblas ankaŭ la tekstoj, kiuj akompanas la fotojn en ĉi tiu artikolo, ankaŭ legeblaj per simpla musklako sur la ĉi-supraj bildoj.

--------------------------------

[Ĉi tio estas kopio el mia blogo en Ipernity. La sekvaj komentoj siatempe aperis sub la originalo.]

7 komentoj

• Toeko
  Dankon por bona prikomento kaj por mencio pri mia komento. 

• Blazio VAHA (n.s. W…
  Kara Harri Laine, ankaŭ mi, ne ĉeestinta, dankas vin. 

• Manolo
  Estis kreita grupo en Ipernity por kolekti ĉies fotojn kaj dokumentojn tie:
  http://www.ipernity.com/group/78790
  
  Bv. kontribui! 

• Przemysław Wierzbows…
  Koran dankon pro la raporteto. Mi tre scivolas pri opinioj de la partoprenintoj de la kongreso. 

• Harri Laine
  Dankon al vi, Toeko, Blazio, César, Manolo kaj Przemysław! – Nun mi metis bildojn ankaŭ en la grupon, kiun montris Manolo.  

• Stanislaw Rynduch
  Kara Harri,
  dankon pro via vizito sur mia flanko.Nu mi revizitis vin kaj ĝuas interesan teksto pri la kongreso, kaj ĝojas, ke vi tiel ojektive pritraktas.
  Precipe plaĉis al mila bildo de Majstro kun la nepo. Superaĵo! Gratulon.  

• Jana - Mirjana Žežel…
  Kara Harri,
  dankon por la artikolo. Ĉi jare mi vizitis nur ILEI al Krakovo! Ni vizitis Bjalistokon reveninte el Litovio! Ne estas kiel esti ĉe Kongreso sed tamen mi estis tie. La pruvo estas la komunan foton je la ĉefa placo!